BELKİ DE BENİM GERÇEKTEN KONUŞMAM GEREKİYORDUR💭

Yine ses kaydı alarak mı deniyoruz?💬

Kendime gittim tablet aldım, ona uygun klavye aldım, yetmedi onlarca defter aldım ki daha rahat içerik üretebileyim ve aklıma gelen fikirleri kolayca not alabileyim. Bu konuda ben de birçok kişi gibi eski kafalıyım ve her ne kadar teknolojiyi sevsem de kalem kullanarak not almak ya da yazmak daha çok hoşuma gidiyor. Ancak fark ettim ki teknolojinin bu anlamda da kölesi olmaya başlamışım. İtiraf ediyorum ses kaydı alarak not almak aşrı kolay ve zamandan tasarruf.  Yürürken, temizlik yaparken aklıma gelenleri ekstra efor olmadan kayıt altına alabiliyorum. (Neyim ben ses kayıt cihazı pazarlamacısı mı?) Üstelik bir başkasına anlatıyormuş gibi hissediyorum ve bu durum yaşadığım içsel yalnızlığı hafifletiyor sanki. İşin özü ben konuşmayı çok seviyorum. Kalemmiş klavyeymiş başına geçtiğimde tıkanıp kalırken ses kaydında aklımdakiler bir anda dökülüveriyor. Bu hep böyle miydi? Hayır. Eskiden yazı yazarken inanılmaz verimli olurdum. Anlıyorum ki biraz değişime ihtiyacım var ve günümüze ayak uydurmam lazım.

Buna ilave olarak aklımı bir süredir meşgul eden bir diğer şeyse podcast yayını açmak. Bu fikri bana kardeşim uzun zaman önce söylemişti ancak ben yapmamak için epey direndim. Bu durum kendisini fazlaca sinirlendirdi. Haklı olarak. Bir süredir ise aklımı meşgul ediyor. Belki de podcast bana daha iyi gelecektir. Bunu yaparken yazmaya pek tabii devam edeceğim çünkü yazmak ruhuma her zaman her zaman her zaman iyi geliyor.

Peki ama nasıl olacak? Şu an fazlaca aktif bir hayatım var. Gündüzleri iş yerinde beynimi teslim ederken geri kalan bölümde yazmaya ve içerik üretmeye gayret ediyorum. Üstelik buna birde Julie ve Julia projesi eklendi. Yani yemek yapıyorum. Ancak bir süredir bu hikayede sallantıda. Ama yapacağıma dair kendime söz verdim. Üstüne bunları yaparken içerik üreticisi dostlarımın yazılarını ve paylaşımlarını göz ardı etmemem gerekiyor. Biz birbirimizi desteklemezsek başkaları nasıl destekleyecek?  Dimi? Uzun süren sessizlikten sonra bu kadar aktif olmak ruhuma hem iyi geliyor hem de fazlaca yoruyor.  Yorucu ve kafamı kaşıyacak vaktim olmayacak düzeyde bir hayatım olsun diye çok söylenirdim. Sanırım başardım. Bu bir açıdan iyi bir açıdan kötü. Gerçek anlamda kafamı kaşıyacak vaktim yok. İlk defa bu cümlenin içini doldurabiliyorum. İyi tarafı ise kafam meşgulken zihnimin sesi susuyor.

Uzun lafın kısası belki de benim gerçekten konuşmam gerekiyordur.